In hoeverre is dit een performance? Wat ik nu zie, is een wandschildering met een pijl.
Maar de schildering heeft wel een voorgeschiedenis: op 27 mei stond Alex Farrar hier met pijl-en-boog en een doek voor de ogen. Justin Gosker draaide hem voorzichtig rond. Alex schoot daarna blindelings een pijl in de muur. Justin schilderde de roos eromheen.
Maar is dat een performance? Aan elk kunstwerk gaat toch handelen vooraf? Bij een performance gaat het om actualiteit: het werk bestaat zolang de actie duurt. Wat je als enige overhoudt is – misschien – de registratie of de beschrijving. Hier lijkt vooral het resultaat van belang: een geïmproviseerd geschilderd doel met een scheve pijl. Later ook nog een beetje bijgewerkt, zie ik.
Toch verwijst dat resultaat direct naar een handeling met betekenis. De muur is gebouwd om een pijl te ontvangen, het doel wordt daar naadloos omheen gevoegd. Een zinloze daad, die het ‘werkelijke’ boogschieten omkeert.
En de pijl is echt!
Ja! Een speelgoedpijl zou het werk ontkrachten; in een spel kan je immers straffeloos omkeren wat je wilt.
En de muur is vals?
Er staat een tweede muur voor de oorspronkelijke muur, maar alleen als je hierlangs omhoog kijkt, valt dat op. Een speciale muur. Dat zou duidelijker kunnen zijn!
Misschien roept zoiets mijn vraag op. De duiding van dit werk vraagt om informatie, die niet in het zichtbare object besloten ligt. Wat is dan eigenlijk functie en status van de schildering op de muur? Waar is het eigenlijke werk?
In dit opzicht is het werk inderdaad niet scherp geformuleerd.
Je moet het interpreteren in een netwerk van andere gegevens, zonder precies te weten welke daarvoor in aanmerking komen.
Ja, hier speelde bijvoorbeeld deels een andersoortig werk een mooie rol. In dit andere ‘werk’ zijn beide kunstenaars, volgens overeenkomst, elkaars assistent zolang ze een atelier delen. ‘Hitting the Bullseye…’ is een werk van Alex, dus hij schoot de pijl. Maar onverwacht was het Justin die de roos aanbracht. Ook dat assistentschap werd dus even omgekeerd. Wat is eigenlijk een kunstenaar, een assistent?
Mooi, inderdaad. Maar…. alleen begrijpelijk voor de toeschouwer met voorkennis.
Grappig is, dat Farrar en Gosker in hun begeleidende tekst bij deze tentoonstelling twee typen kijker aanspreken: degene “who is good friends with the artists” en degene “who’s unfamiliar with the artists”.
De rol van de kunstenaar, de kunstenaar als personage.
Is dat uiteindelijk waar dit werk vooral om draait?
Els Snijder
juni 2011
| |elders . | kunstenaarsinitiatiefelders@gmail.com ....| ....06 33978122 |